Gangetje
In ons dorp kende iedereen Mimosa. Ze liet zichzelf uit en van poepzakjes had ik nooit gehoord. Ook in Frankrijk moet je je hond officieel op eigen terrein houden, maar niemand maakte er een punt van dat ze af en toe een rondje liep. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat er af en toe wel gedoetjes waren toen ze (veel) jonger was. Eén keer kwam ze met een haan thuis, een dode wel te verstaan. Dat heb ik haar af kunnen leren, daarna lag ze tussen onze pikkende kippen te zonnen in het gras. Ook is de jachtopziener annex veldwachter diverse malen langs geweest omdat Mimosa een hertenjong doodgebeten zou hebben. Achteraf was dat toch een andere hond geweest. Met die jachtopziener annex veldwachter kreeg ik daarna een romantische verbintenis. Al met al gingen de dingen zo doucement hun gangetje aan de voet van de Pyreneeën.
Mijn moeder moet niet veel hebben van honden, al neemt ze Mimosa's aanwezigheid opvallend laconiek op. O, bî jie d'r oôk? Maar een hond op de bank, dat gaat te ver. En plasjes op het tapijt worden ook onmiddellijk opgemerkt. Dus blijft Mimosa buiten, sinds we hier wonen. Ze slaapt in het tuinhuisje, op een stapel matrassen, en in de tuin ligt ze vast aan een lange lijn. Tot gisteravond. Was ik vergeten haar vast te leggen of had mijn moeder de ingeving gehad dat ze wel wat meer bewegingsruimte verdiende? Hoe dan ook, Mimosa was weg. Nog niet zo lang, dat wist ik, dus ik maakte me niet erg druk. Ze liep natuurlijk gewoon haar rondje. Heel ver komt ze sowieso niet meer. Eerst maar eens eten.
Maar dit is Nederland. En in Nederland lopen honden geen rondjes. Niet in hun eentje. Voordat ik het wist was het hele dorp op de hoogte, via Whatsapp- en Facebook-groepen, van dat 'zielige' Franse hondje dat 'gevonden' was. Uiteindelijk pikte ik het signaal zelf ook op, dankzij buren en familie en ouders van klasgenootjes. Ik wilde Mimosa gaan halen, maar dat kon niet: ze zat in de Dierenambulance, en die moest eerst naar Goes. Om half tien 's avonds was ze terug. Ze leek niet erg onder de indruk van de gebeurtenissen, maar was wel van plan om de nacht binnenshuis door te brengen. Mooi niet.
Vanmorgen liep ik te mijmeren, tijdens het uitlaatrondje, dat het toch eigenlijk opmerkelijk is. Honden die loslopen worden hier zielig gevonden. Honden die 'netjes' aan de lijn liggen of lopen, daar wordt tenminste voor gezorgd. En nou ben ik zomaar benieuwd wat Mimosa hierover te zeggen zou hebben.
